Boşa geçmiş bir ilk yarı demek doğru olduğu kadar yanlış. Çok açık bir şekilde oyunu kontrol altına alıp, yukarıda bahsettiğim dengesizliği gidermek amaçlı bir kadro seçimiyle, rakibi bastırmaya değil, kontrolle hataya zorlamaya yönelik bir plan. Beğen, beğenme (beğenmem) haksız olmadığının görüldüğü bir süreç. Büyük bireysel hatanın öngörülmemesi normal mi? Bu kadar çok bireysel hatanın yapıldığı bir sezonda başlangıç noktasını belki de -1 diye düşünmek gerek. Isla'nın hatası felaket.
Bunun dışında özellikle yenilen golden sonra arttığını fark ettiğimiz ama aslında zaten son 20 dakikada fizik güç farkıyla iyice hissettireceğimiz baskı. Gelen beraberlik golü. Kalan sürede rakibin direkten dönen bir duran top organizasyonuna karşı biri direkten dönen, 3 tanesi rakip kaleci tarafından kurtarılan net 4 pozisyonumuz.
Düşüncem odur ki Atıf, bu takımın oyuncusu değil. Aldığı pozisyon, kullandığı paslar altyapı sorunları varmış gibi, uygun durumda geri dönüşleri son sezonunu oynayan bir veteran adayı gibi. Dirar (ırkçılık denebilir), Kuzey Afrikalı oyuncuların genelinde mevcut olan şımarıklık virüsüne kapılmış. Bu iki oyuncuyla devam etmek işimizi zorlaştıracak. Ve elbette Topal. Sorumluluk hissetmesi iyi ama bunu takımın 10 numarası gibi oynamaya çalışarak berbat etmesi kötü. Onu beklenenden daha fazlasını vermeye iten nedir, kimdir, bulunmalı. Ciddi bir sorun halini alıyor.
Devreyi lider bitirmemiz çok zor olasılıktı ama bir Konya galibiyeti ile bitirmek de imkansız değildi. Şu sezona bakılırsa bulunduğumuz yer (liderin 3 ikincinin 2 puan gerisinde) Kocaman'ın dediği gibi Tanrı'nın lütfu. İşimizi duayla çözemeyeceğimize göre yapılması gereken hamlelerin acilen yapılması gerekiyor şu devre arası dönemde. Sol bek şart, orta saha şart, kanat şart. Ve severek ayrılmamız gerekenlere veda etmemiz. Yoksa romantizm içinde ağlayacağuz kaçan şampiyonluğun ardından.