Maça adeta değil resmen 1-0 yenik başlamak, geri düşmek. Maçlar sonra Stoch'un ilk on birde sahaya çıkışı, geri dönüş. Cemaat takımı Kasımpaşa'nın yerden kalkmaması, hacı kalkmaz. Raul'un yerine ısınmaması, Stoch'un neden kadroya giremediğini kanıtlaması, umutsuzluk. Devrenin sonuna doğru Emre'yle Raul'un yer değişiklikleri, umut. Her ikili mücadeleye faul veren ancak yerde yatanlara laf etmeyen bir hakem, 27 faul.
Aynı kadroyla başlayan ikinci yarı, geri dönüş. Sow ve Baroni'nin kazandırdığı ivme, diriliş. Taraftarın 12. adam olduğunu hatırlaması, baskı. Webo'yla gelen beraberlik golü, mutluluk. Kalan dakikalarda Kasımpaşa'nın yere yapıştığı anların artışı, oyalanma. Müthiş bir galibiyet azmi ve buna paralel harcanan eforla yürüyecek hali kalmayan orta saha, hareket edemeyen Emre ve Raul. Maç bitti derken bu defa lehimize verilen bir penaltı, galibiyet. Kalan dakikalarda Kasımpaşa'nın yere yatmaktan vazgeçmesi, tutuşma. Kalecilerinin gol için ceza alanımıza gelmesi, kontratak. Stadyumda ofsayt sandığım ama nizami olan bir Sow golü, bebeğe selam.
Not : 10 Şubat'ta Mersin maçıyla başlayan ve bugün yani 24 Şubat'ta yine yani 2 haftada yani 14 günde oynanan, Mersin deplasman, Bate deplasman, Dynamo Trabzon deplasman, Bate iç saha ve nihayetindeki Kasımpaşa iç saha maçları. 14 günde tam 5 maç, 3 tanesi deplasman hem de. Bu süre içinde yediğimiz tek gol penaltıdan. Ligde alınan 9 puanı da yazmalı kenara.