Galibiyet? Evet nefis. Bol gol? O da güzel. Zirveye 3 ve 4 puanlık fark kalması? Tadından yenmez. Bu mudur kazanç? Hayır. Kadıköy'ün geri dönüşüdür bu. Başladık. Ben de başlıyorum.
Burası Kadıköy bur(a)dan çıkış yok. Slogan bu. Rakiplerin ayaklarının titrediği, desibel ölçümü için değil, içten geldiği için bağırılan, geri dönüşlerin sağlandığı yer burası. Burası Kadıköy. 2004/05 sezonunda Şampiyonlar Ligi'nde grubumuzda OL var. Lyonlular o dönem için mükemmel yönetiyor resmi sitelerini. Sosyal medya yok daha. Sosyal medya mesajı gibi haberlerle her anı fotoğraflar eşliğinde yayınlıyorlar. 3-1 kazandıkları maç öncesi, sırası ve sonrasında aklımda kalan paragraf şu. Sarı-Lacivert bir deniz olmuş tribünler. Saatler öncesinde tıklım tıklım, sarı lacivert kocaman bir kuşatma var. Dünkü tribün gibi dünkü taraftar gibi. Neredeyse sahaya inen, adeta gol ortasını yapan hatta topu filelerle bizzat buluşturan bir taraftar.
Bugün ne kadrodan ne oyundan ne de dizilişten bahsedeceğim. Gerek yok, ne desem boş, zaten sahada söylediler söyleyeceklerini. En önemli kazanç, takımla bir olmuş taraftar, dahası yok. Bu taraftarın düne kadar orada olmasını engelleyen kim varsa, ister yönetici koltuğunda olsun ister stadyumun, bir aynaya baksın. Bu güzelliğin oluşmasını sağlamak varken bilerek/bilmeyerek yaptıklarıyla engel olmanın üzüntüsünü yaşasın.
Kadıköy'ün eskisi gibi kale olduğu bugün sonrasında eskisi gibi kale kalacağını varsayımıyla, aday gösterilen rakiplerin şampiyonluğu o kadar kolay kazanamayacakları ortada ;)