Ne Ersun Yanal, ne Aziz Yıldırım. Ne Aykut Kocaman, ne Lefter ne de Zeki Rıza. Hepsi evet hepsi değerine değer kattı Fenerbahçe'nin. Ama tamamı Fenerbahçe sayesinde tanındı ve belki de yalnız onun sayesinde sevildi.
Fenerbahçe tek. Fenerbahçe hayat. Hep söylediğim gibi,
Havam, suyum, aşım.
Evladım, canım, aşkım.
Anam, babam, kardeşim.
Her şeyim...
Hatalı olanlar vardır, hatasız olanlar vardır. Kesin olan şey, Aziz Yıldırım'ın davranış şeklinin, nedeni ne olursa olsun yanlışlığıdır.
Bir Ersun Yanal gider bir diğeri gelir, bir Aziz Yıldırım gider bir diğeri gelir. İsim vermeden sen, ben, o, onlar YANİ BİZ, yani FENERBAHÇE ayakta kalır, kalırız. Bir gün Aziz Yıldırım SAYESİNDE kalır ayakta, bir başka gün ona RAĞMEN.
Kırgın hatta kızgın olmak hakkımız. Konu FENERBAHÇE. Eleştirmek hakkımız çünkü biz Fenerbahçe'yiz. Unutulmaması gereken tek şey biz BİZ iken yani ben, sen, o değilken GÜÇLÜYÜZ. Omuz omuza, sırt sırta GÜÇLÜYÜZ. Ayrı gayrı değil.
Ersun Yanal'a şükranlarımı sunarım sadece. Özeli beni ilgilendirmez, ilgilendirmemeli. Şükranlarımın nedeni duruşu ve yaptıklarıdır. En önemli neden de Kocaman'dan aldığı bayrağı yere düşürmeden göndere çekmiş olmasıdır.
Güle güle hocam, yolun açık olsun.