Oğuz kafasını kaldırmadan, dizini kırmadan kalçadan çıkarsın pasını, kimselere çaktırmadan. Rıdvan, uçsun gitsin, Oğuz’un pası önüne konduğunda rakibi rüzgarından kendini kaybetsin. İnanmış binlerce Sarı Kanarya, herkesin fark olur dediği, pota aradığı maçta dakikalarca altında beklediği dev bayrağı dalgalandırsın, ruh Kadıköy’e yola çıksın, geçmişten. Tuncay durmadan koşsun, her deparında Pierre’yi görsün. Pierre gitsin gol atsın dönsün gol çıkarsın, maç bitince tribünleri tek tek selamlasın, belki 50 belki 100 kişi İnönü’de Truva Atı operasyonunu düzenlesin, ruh hızlansın da gelsin. Alex topu almadan kime atacağına karar versin topu bıraksın Cemil’in önüne, Cemil dolu dizgin gitsin yazsın golünü, durdurulamasın yine. Varsın takım geriye düşsün, varsın ilk devreyi 0-3 yenik kapasın, soyunma odasına şampiyonmuş gibi göndersin onu taraftar, ikinci yarı da şampiyonu karşılasın, varsın 4 tane atamayalım maçı kazanamayalım. Alpaslan Abdülkerim’e versin pasını o Arap İsmail’e, Arap Müjdat’a. Nezihi önce galibiyet golünü atsın sonra gözlerinden yaş olsun aksın ruh, Kadıköy’e gelsin.
Varsın Hasan sezon bitmeden, İlyas Avrupa’ya gidiyorum diyerek, Revivo Galatasaray’a gitmem demeci sonrasında kaçsın, varsın Fatih Akyel’i, Tanju’yu, ne yazık ki Bilica’yı sindir desinler. Ama gole giderken sakatlanmış rakibini görüp topu taca atan Rapaic’le övünülsün, kazandığında bile penaltı değildi diyebilen Gökhan’la gurur duyulsun..
Hüseyin sağdan kessin Selçuk Cerrahpaşa'dan taburcu olsun orta sahadan fırlasın, saçları dalga dalga olsun rüzgarda. Varsın Yaşar son dakikada içeri alsın, şampiyonluk gitsin, varsın Ümit Özat soldan bindirsin sağına çekip ortalasın, ruh Kadıköy’e gelsin. İlk yarısı berabere bitsin gerekirse sonra Kocaman Aykut girip 4 tane atsın, şampiyonluğu Trabzonspor deplasmanında kazanıp rakipleri için üzülsün, herkesi düşündürsün. Halit bir koysun fileler delinsin, Cihat havada ikinci hamlesini yapsın, havalarda uçsun sarı kaleci kazağıyla takımına isim olsun. Fikret uzaklardan çaksın, Zeki Rıza’yı durduramasınlar. Durdurularsa o da topu Can’a versin. Sinyor herkesi hayran bıraksın, sabah salonda öğleden sonra toprak sahada çubuklu giysin.
Olmadı versin Lefter’e yazalım deftere. Ruh Kadıköy’e gelsin. Otobüs otobüs Eskişehir’e Trabzon’a aksın taraftar, kaybedince daha çok sevsin, kazandıkça abartmadan sevinsin. Öyle bir mücadele etsin ki çubuklular, bu taraftar sizinle gurur duyuyor densin, tribünler çubuklu için bir olsun. Varsın şampiyonluklar son dakikada gitsin biz üfleyelim ruhumuzu Kadıköy’e, ruhumuz her yeri sarsın. O ruhu yaşatanlar, yaşayanlar bir olsun, biz mutlulukta ağlayarak, üzüntüde dik durarak alkışlayalım çubuklu giyenleri, lacivert diye bağırdığmızda sarı diyenleri. Alkış seslerimiz önce Metris'e sonra Türkiye'nin dört bir yanına ulaşsın. Gazamız mübarek olsun.
Bu yazı bir tekrar ama düzenlenmiş bir tekrar. Arada geçen zamanda bazı değişiklikler olmuş demek fikirlerimde. Zaman ve yaşananlardan ötürüdür. Fikirler değişir ama sevda? Sevda da değişir, biter, birisi hariç. Yaşa Fenerbahçe.