Minik kuşumla konuşurken hep aynı şeyi söylüyorum; "Benim için sen önemlisin, etrafındaki iyi ya da kötü örnekler beni ilgilendirmez" diyorum. Benim gurur kaynağımsın diyorum ona. Sonra bakıyorum etrafıma, Kocaman bir adamı kötü örneklerle kıyaslayanlar görüyorum. Bu kıyaslamayı anlamsız, gereksiz buluyorum. Ben elindeki pırlantayı beğenip sevmek yerine, yan masadaki kadının eline bakıp sevinen ya da hayıflanan kadını sevmem. Bilmem anlatabildim mi :)